academic misery

hehe..d2 kmi ngayon ng grouma8 ko sa computer shop sa dapitan..astig d2, lcd ung screen...un nga lang medyo mahal ang net pero astig...anyway..gnagawa namin 2ng parser and semantic namin ngayon..ung 1 kong grpm8 nsa apartment nung ksama ko..hayy...ang gulo noh? 1 lang kc pc nya..e nagpoprogram pa..kelangan na nming gawin ung docu...sana matapos na toh! Sana d lang toh, tulungan sana ako ng mga kgroup ko sa methods...for His sake, 3rd term na nmin 2...kelangan ng matapos ung 7 yon...nccra image ko...joke! wish ko lang sana ok din feasib ko...pero mukhang malabo..d kmi ngkikita ng kgroup ko..pano na yon? kelangan ng matapos yun nxt wik..do or die na un...ayoko ng madagdagan 7 ko..but well, under a respected prof in research nman e at least me karapan..d tulad nung iba jan walang kwenta na anlakas pang mambagsak...however, it takes two to tango so babagsak pa rin na responsibility namin 2 as students...oh well...anggulo ng mundo ko, i still have 21 units if i finish this term without failing..sana tlaga..ayoko na ng quarterm..sobrang nakakapagod..they want hollistic growth pero wala namang time for it, nd rin feasible...sobra akong pagod kc ayaw ko namang isacrifice ung interaction ko with people..d kc ako masyadong technical, ewan ko nga lang ba kung bakit ako napasok sa tehnical course na toh....anyway, i still can bear it, tapucin ko muna then pursue another degree...gusto ko rin sana mg-ojt, para additional experiences pero d ko alam kung kaya ko..with all the pressures from the academic part, sana makaya ko...sana makaraos 2ng term na to na masaya, d tulad nung last xmas ko..malungkot because of electronics 2...dahil sa katamaran...sana d na maulit..nwala na nga pgasa ko for awards sa graduation e..but who cares, what matters are the lessons i learned from my experiences in college...d naman magagamit totally lahat ng napagaralan, nsa diskarte rin un...sna lang me diskarte ako..marami pa akong responsibility and pangarap... basta stay positive..matatapos din ako..sana lang on tym and sana nsa ryt time and place ako for success..hayy...Please guide me...mwah!

bitterness

Bakit ganon? pag nasaktan ka..ang hiram mkabalik sa dati mong mundo..Noon, maliwanag ang lahat..malakas ang paniniwalang me daahilan ang lahat..kalmado ang tubig at tuloy-tuloy ang agos patungo sa destinasyon..ng may dumating na unos..nasira ang bangka..wasak, pero kaya pang maglakbay..sa pagpapatuloy, ang hirap piliting bumalik sa dati..nawala na ang dating sigla't ningning! ang dahilang gumagabay noon ay tila isang napakalaking pagkakamali..mahirap tanggapin sa sarili na bumagsak ka..alam mo sa sarili mo na kaya mo at mas karapat-dapat ka..ang tanong, mas karapatdapat nga ba? sa dami ng nangyari..d na ata makilala sarili..me mga taong akala mo e nakakakilala na sa'yo pero malalaman mong hinde pa rin pala..u cant please evereybody..me kanyakanya tyong mata na iba ibang nakikita..iba-iba ang pagtingin sa bagaybagay...mahirap kapag nararamdaman mong nagiisa ka pero hinde naman..un tipong..wala kang makausap kahit andaming tao dahil hinde nila maiintindihan..nakakalungkot lang na ung mga inaasahan mong maiintindihan ka e hinde ka pala kilala..marahil ang pagkakaibigan ay isang panaginip lang pala...paano ba makabangon sa pagkakasadlak? madaling sabihin ang mga bagay pero sa totoo lang napakahirap gawin..ang bumati at ngumiti sa mga taong nakasakit sayo..nararamdaman mong ang dapat pero di mo magawa..sadya bang napakahirap magpatawad?