Bakit ganon? pag nasaktan ka..ang hiram mkabalik sa dati mong mundo..Noon, maliwanag ang lahat..malakas ang paniniwalang me daahilan ang lahat..kalmado ang tubig at tuloy-tuloy ang agos patungo sa destinasyon..ng may dumating na unos..nasira ang bangka..wasak, pero kaya pang maglakbay..sa pagpapatuloy, ang hirap piliting bumalik sa dati..nawala na ang dating sigla't ningning! ang dahilang gumagabay noon ay tila isang napakalaking pagkakamali..mahirap tanggapin sa sarili na bumagsak ka..alam mo sa sarili mo na kaya mo at mas karapat-dapat ka..ang tanong, mas karapatdapat nga ba? sa dami ng nangyari..d na ata makilala sarili..me mga taong akala mo e nakakakilala na sa'yo pero malalaman mong hinde pa rin pala..u cant please evereybody..me kanyakanya tyong mata na iba ibang nakikita..iba-iba ang pagtingin sa bagaybagay...mahirap kapag nararamdaman mong nagiisa ka pero hinde naman..un tipong..wala kang makausap kahit andaming tao dahil hinde nila maiintindihan..nakakalungkot lang na ung mga inaasahan mong maiintindihan ka e hinde ka pala kilala..marahil ang pagkakaibigan ay isang panaginip lang pala...paano ba makabangon sa pagkakasadlak? madaling sabihin ang mga bagay pero sa totoo lang napakahirap gawin..ang bumati at ngumiti sa mga taong nakasakit sayo..nararamdaman mong ang dapat pero di mo magawa..sadya bang napakahirap magpatawad?
2 comments:
sabi nga nila, we just need time to heal, so give "TIME" more time...
thanks! it made me smile when i saw your comment. That was my 1st blog, I am very negative back then. Now I am happy to share that I have forgiven them...Time did heal the wounds...though the last time that I cried about that was last year. I know that i have let go of that incident.
Post a Comment