Thursday, September 17, 2009

My old self

pasaway! sobra...hinde ko kayang ipakita sa tao na mabait ako...lalo na kapag nakasanayan ko ng mangulit...balt sibuyas ako...madaling masaktan...nagtatapangtangan..akala mo matatag pero isang tira pa lang natutumba na...iyakin..maalala lang masasakit na ngyari..iyak na agad..pero d ko alam kung kanino iiyak..hinde maintindihan ng marami dahil magulo...mataray! pero sa totoo lang, front lang ung pagtataray..d ko alam ung reason pero mas gusto kong makilala akong mataray then mapatunayang hinde pala pero kung d man cla makarating dun, nakakalungkot naman...madaldal, akala mo walang lihim na itinatago pero sa totoo lang, napakamalihim...kpag sa pakiramdam ay di na magada, d na magsasalita..matalas ang mata at tenga...kung me makalusot man, konti lang..sryoso sa buhay..maraming pangarap at responsibilidad...mahirap masaktan...lumalayo, nagkukubli at nagtatago..bumubuo ng invisible wall sa mga taong nakasakit...hindi madaling makalimot pero me memory gap...nagpapakamatay kasi martir..magulo! hinde maintindihan ang gusto sa buhay...nasasaktan na, cge pa rin. matigas ang ulo, bingi! me paninindigan sa pinaniniwalaan...hinde ako mabait...

 

A lot has changed since I wrote this, but I still want to save this to lookback and measure how much I have changed for the better.

No comments: